W ostatnim dniu październikowego wypoczynku przemierzaliśmy niemal bezkresne fatrzańskie połoniny. Szlak na Ploske nie był ani trudny, ani specjalnie długi. Co prawda wędrówka trwała siedem godzin ale tylko dlatego, że chcieliśmy jak najdłużej napawać się wspaniałymi widokami. Problemem był dzisiaj silny wiatr. Po pierwsze znacznie obniżał odczuwalną temperaturę, a po drugie czasami było trudno otrzymać równowagę, zwłaszcza Miloszowi. Na pewno będziemy tęsknić za tą krainą i z pewnością jeszcze tu wrócimy. Kto wie, może z namiotem?

Pozostajemy w temacie terapii i wydatków z nimi związanych. Od kilku dni Miłosz może chodzić w nowych ortezach. Z poprzednich już wyrósł i należało wykonać nowe. Tym razem zmieniliśmy wykonawce (ortezy robi się indywidualnie). To nie jedyna nowość. Miłosz będzie chodził tylko w jednej ortezie, którą będziemy zakładać na porażoną kończynę. To brzmi nawet logicznie. Nigdy nie zrozumiem dlaczego miałby zakładać ortezę na zdrową nogę, a wyjaśnienia „bo tak się praktykuje” mnie nie przekonują. Ale tak właśnie chodził przez ostatni rok. Tym razem ortotyk sam zasugerował, że Miłosz powinien używać tylko jednej ortezy. Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić. Problemem stały się buty. Dotychczas zakładał specjalne buty do ortez ale jak to…

Rozpoczęliśmy nową terapię dla Miłosza. Zaskoczeni? No cóż, mogłoby się wydawać, że czas głównie spędzamy na podróżach ale niestety rzeczywistość jest inna. To ciągła rehabilitacja i ćwiczenia z terapeutami oraz w domu. Nowy rok szkolny to nowe plany i założenia. Część terapii możemy ograniczyć ale wcale nie oznacza to więcej wolnego czasu. Ciągle poszukujemy nowych bodźców dla Miłosza aby pobudzać do działania jego mózg i budować nowe połączenia nerwowe. Jedną z nowych terapii jest Soundsory czyli multisensoryczny program, który w swoim założeniu dzięki stymulacji mózgu pomaga poprawiać zdolności ruchowe i poznawcze. Program składa się ze specjalnie zaprojektowanej, przetworzonej muzyki z modyfikacjami neuro-akustycznymi oraz z serii ćwiczeń opartych na ruchu. Terapię…

Przygodę z dwoma kółkami rozpoczynamy od hulajnogi. Poprzednia miała ich aż trzy co zapewniało Miłoszowi stabilizację. Dzisiaj sam musi utrzymać równowagę co z początku było dużym wyzwaniem dla niego. Jazda sprawia mu przyjemność, a to najważniejsze. Hulajnoga to przykład terapii i zabawy w jednym.

Dawno nie pisałam o ściance wspinaczkowej. Ostatnio miałam okazję sama uczestniczyć w tym zajęciach. Niestety było to bierne uczestnictwo, tylko jako obserwator. Po raz pierwszy byłam w nowym miejscu, do którego Miłosz uczęszcza już od wiosny. Nowa ścianka jest tak ogromna, że aż zamarłam kiedy ją zobaczyłam. Ze strachem patrzyłam jak mój syn wchodzi do góry metr po metrze. Na nim ta wysokość nie robi już żadnego wrażenia. Sama jakość wchodzenia uległa znacznej poprawie. To już zupełnie inna jakość. Miłosz jest dużo silniejszy, ma lepszą koordynację, ruchy są płynne i celowe przez co wspina się szybciej i z większą łatwością. Ścianka wpływa też na jego ruch poza wspinaniem. Przede wszystkim…